Babamm!..

Nevşehir'de yaşıyoruz. Bir ramazan akşamı işten gelen rahmetli babacığım, sevgili anneciğimle konuşuyor... Tabii kulak kesildim. Babacığım sahuru yaptıktan hemen sonra bir arkadaşıyla birlikte Konya'ya gidecekmiş. Allah'ım bu cümleyi duydum...  Ayyy... yüreğimin çırptığını dün gibi hatırlıyorum. Zira canım babacığımla ilişkilerim çok farklıydı. O nereye ben oraya...

Dolayısıyla bu konuşmayı duydum ya... erkenden yattım ve sahura da kendiliğimden uyandım. Hazırlandım,  kapının arkasında bekliyorum. Sevgili babacığım sabahın dördünde yola çıkmak üzere tam çıkarken ben de hazır vaziyette yanına iliştim. Neyse.. kıyamadı babacığım bana.. Birlikte sabahın kör karanlığında aşağıda bekleyen arabaya bindik. Canım babacığım beni kucağına oturttu ve yola koyulduk..

Biraz sonra mide bulantısıyla birlikte kusmaya başladım... Babacığım elimi yüzümü yıkadı. Haliyle babamın yola çıkarken bana olacakları aktarmasına rağmen onunla gitmekte ısrarcı olmamı düşünerek bana kızmasını beklerken o, şefkatli hitabını her zamanki gibi esirgemeden, 
"Babacığım şimdi ben ne yapayım sana?..  Biraz daha sabret az kaldı..." cümleleriyle sanki her tarafı berbat eden ben değilmişim, yolculuğu ise zahmetli bir hale getirmemişim gibi sımsıcak sevgisini cömertçe sundu...

Bugün "Babalar Günü"... 

Şüphesiz ki herkesin hikayesinde babası vardır. Benim de sevgili babacığımla  yüreğimde yer eden ve sımsıcak sevgisini hatırlatan, çocukluk yıllarımın en güzel yerini kaplayan bu anımı günün anlam ve önemine dair paylaşarak,

Başta şehit ve gazi yakınlarımızın  babalar gününü kutlar, tüm babalara bu vesileyle en derin saygılarımı iletirim.  



Sevgi ve saygılarımla!

"Haksızlık Karşısında Susan Dilsiz Şeytandır" Hz. Muhammed (A.S.)

Türk Milletinden Şehit Analarına Selam Olsun!

"İki şey var ancak ölümle unutulur, anamızın yüzüyle şehrimizin yüzü" Nazım Hikmet

Bizi hayata hazırlayan, sevgi ve şefkati karşılık beklemeden cömertçe sunan annelere...

Onlar, bugün sevinç ve gururla çocuklarının varlıklarını hissetmenin mutluluğunu şüphesiz ki hakederek yaşıyor olacaklardır... Zira bu anlamlı günlerini yürekten paylaşıyor sonsuz şefkat ve sevgilerine minnettar olduğumuzu bütün annelere, buradan belirtmek isterim.

Ancak madem bugünü, haklarını ödeyemeyeceğimiz fedakar annelere ayırıyoruz, o vakit acı bir gerçeği de paylaşmadan geçemeyeceğim:

Sayılarını artık sayamadığımız "vatan sağolsun" nidalarıyla kara topraklara verdiğimiz ve hâlâ da vermeye devam ettiğimiz vatan evlatlarımızın, yürekleri dağlı, gözleri yaşlı fedakar şehit analarımızın haklarını nasıl ödeyeceğiz? Bugün, mutlu mutlu çocuklarıyla sarmaş dolaş olan annelerin yanısıra, bir köşede "ateş düştüğü yeri yakar" anlayışını hakim kılmak isteyen duyarsız basın yayın organları mı onların evlat acılarını dindirecek?.. Yoksa kendinden geçercesine o kanal benim, bu kanal senin sütüdyo sütüdyo dolaşıp "vur patlasın çal oynasın" bilinçsizlğiyle oynayarak sahte mutluluğu yaratan kişiler mi?..

Şehit düşen "MEHMETÇİK"lerin anısına, bu yürekli, kahraman şehit annelerimizin öpülesi ellerinden, milyonlarca kez SAYGI ve MİNNET duygularıyla öpüyor, onların, acılarını yürekten paylaşıyorum!!! Biliniz ki bu millet size çok şey borçlu..!

Sevgi ve saygılarımla!

Bombalar Altında ANNE Olmak!

Sımsıcak sevgileriyle, sonsuz şefkatleriyle anneler! Bu kutsal duygunun yerini hiç bir şey dolduramaz. Ruhlarımızı, ilk anne sevgiyle doldururuz. Bu duygunun altında korunmayı ve korumayı öğreniriz. Şefkat sözcüğünün en anlamlı yeri burasıdır. Anaların sevgi ve saygıyla anıldığı ve dünyada anne sevgisinin yerini dolduracak hiç bir sevginin olmadığını hatırladığımız gündür "Anneler Günü."

Deniliyor ki, bütün uygar ülkelerde, her yıl mayıs ayının 2. pazar günü "anneler günü" olarak kutlanır. Ne kadar güzel bir duygu! Üstelik bu duyguyu, evrensel olarak yaşatıp yaşayabilmek. Bu anlamlı günün çıkış noktası Amerika / Flederfiya eyaletinde yaşayan "Jarvis" isimli kızın talebiyledir. Amerikan senatosu talebi kabul edip, resmileştirerek, tüm dünyanın kabul gördüğü "Anneler Günü". Uygar dünyaya, kendilerini uygar niteleyenler ve tanımlayanlar ne yazık ki, dün olduğu gibi bugün de savaşları çıkartan zihniyetin hakim olduğu milletlerdir. Nasıl anlamalıyım diye kendimi zorluyorum. Bir yandan anneliğin kutsallığını, sevgisini anlayıp, evrensel bir günle taçlandıracaksın, bir yandan da bu kutsal varlıkları, acılara büründürerek, vurdum duymazlık içerisinde dünyayı kan gölüne çevireceksin! Yürekleri dağlayan, insanlık dramını yaşatacaksın! Ne kadar sahte bir anlayış değil mi? Bakınız bugün, sürmekte olan savaşların içerisinde ANNELER bulunmakta.

O yüce varlıklar, kaybettikleri çocukları, eşleri, kardeşleri için ağlıyorlar. Yitirdikleri yuvaları, evleri için ağlıyorlar! Yüreklerinde taşıdıkları fakat artık bir daha yeşeremeyecek sımsıcak sevgilerinin yok oluşuna ağlıyorlar. Bir o kadar da, kutsal olan vatanlarının işgali için ağlıyorlar. Evet onlar için "anneler günü" yerini yüreklerinin ağır yaralandığı, insanlığın kaybolduğunun günleri olarak yaşanmaktadır. En doğal hakları olan yaşama haklarının ellerinden alındığının kara günleridir.
Ya, bizim analarımızın! eli öpülesi analarımızın, haklarını nasıl öderiz? O analar ki, gözlerinden sakındıkları fidanlarını seve seve vatan uğruna şehit vermeyi şeref, onur, namus saymayı bilen analarımız! Onların bu özel gününde, toplum olarak yanlarında olmayı bilecek miyiz? Onların acılarını hafifleteblecek miyiz? Yaşatma arzusunu yaşama arzusundan üstün kılan şehitlerimizin anaları! Onları uzakta değil yakınlarımızda aramamız gerekliliğini, yüreklerinde ki acılarına ortak olmayı, ellerini öpmeyi, gözyaşlarını silmeyi ve bizlerin onlara minnet borcumuzu yavrularımıza anlatmayı düşünmek ister miyiz?
Evet, Amerika'lı yetimin acısını, bugünlere taşıtarak, evrenselleştirenler, aynı zamanda kendinden olmayan diğer anaların acısını kaderleri gibi göstermeyi bir insanlık suçu olarak tarihe yazdıklarını biliyor ve umursuyorlar mıdır acaba? Tüm bu sorgulamalarla birlikte, bütün dünyada ki annelerin ve yürekleri acıyla dolu analarımızın "Anneler Günü"nü sımsıcak duygularımla kutluyor, haklarını ödeyememenin ağırlığıyla, ellerinden öpüyorum. Sevgi ve saygılarımla!