
Dün bambaşka bir heyecan yaşadık.
Karne heyecanı...
Minicik öğrencilerimle, 4 ayı aşkın süredir, günün altı saatini dolu dolu beraberce geçirdik.
Çoğunun ayakları bile yere ermeyen bu tatlı şeylerin, o masum ve sevimli halleriyle geçirdiğim her dakika ayrı bir heyecan, bambaşka bir keyif oldu benim için.
Altına kaçıran, poğaçası sosisli değilde zeytinli diye ağlayan, "annemi istiyorum" diye bağıran, "tuvayetim geydi, ama gitmeye koykuyoyum" diye sızlanan, "neyde kaldım, biymiyom! Göstey" diyen...
Netice itibariyle...
Sevimli mi sevimli minik afacanlarımın dörtte üçü, okuma yazmayı söktü...
Onların ellerine karneyi tutuştururken, sevgi dolu minicik yüreklerin arasında kocaman kocaman sevgiyi bir kez daha derinden tattım...
"Öğretmenim seni çok seviyorum.." duyguları ile ayrılmanın heyecanıyla...
Onları çok sevdim...
:)
Sevgi ve saygılarımla!
İnşallah bundan sonraki eğitim hayatları başarılarla dolu olur ve vatana ve millete faydalı bireyler olurlar...
YanıtlaSilDaha nice, vatanına ulusuna yararlı evlatlar yetiştirmeniz ve başarılarınızın devamını dilerim.
YanıtlaSilSizin gibi bir öğretmenleri olduğu için ne kadar şanslı olduklarını büyüdüklerinde farkedecekler, iyi ki varsınız hocam :)
YanıtlaSil